Σκέψεις... περί φιλίας

Με τον Νίκο, είχαμε πάντα μια ιδιότυπη σχέση. Πάντα ανταγωνιστική, πάντα επικριτική - σε βαθμό αδικίας - πάντα με απανωτά χτυπήματα στο σημείο που πονάει περισσότερο.

Μαζοχισμός? Σίγουρα ΝΑΙ !!! Αλλά πάντα μια φιλία με αμείωτο ενδιαφέρον...

Πολλοί μας έχουν περιγράψει σαν τους δύο γέρους στο Muppet Show. Πάντα υπατμόν για τσακωμό, πάντα έτοιμοι να προσφέρουμε ένα ανεπανάληπτο θέαμα σε όποιον τύχει να είναι παρών. Αρκεί αυτός να μην εμπλακεί γιατί τότε συνασπιζόμαστε και αλοίμονό του.

Ποτέ του δεν θα εγκρίνει οποιαδήποτε έχω στην ζωή μου, και πόσο δίκιο έχει πάντα στο τέλος, θα ξεστομίσει τους πιο απίθανους επιθετικούς προσδιορισμούς εναντίον της δίχως κανέναν λόγο και θα κρατάει πάντα το αντίβαρο στον ευκολόπιστο και κάπως ρομαντικό στις απόψεις του για την καλοσύνη των ανθρώπων Γιώργο.

Γενικότερα είμαι τυχερός στις φιλίες μου. Έχω με τα χρόνια καταλήξει σε έναν μικρό σχετικά κύκλο πολύ καλών φίλων, ανθρώπων που μπορώ να στηριχτώ πάνω τους και έχω έναν αρκετά ευρή κύκλο απο ανθρώπους που εκτιμάω και χαίρομαι πάντα να περνάω χρόνο μαζί τους.

Ο Νίκος όμως είναι κάτι διαφορετικό, είναι ίσως το αντίβαρό μου, αυτός που θα με ισορροπήσει όταν θα καψουρευτώ κάποια που δεν αξίζει, θα με βγάλει απο το καβούκι μου όταν έχω τις μαύρες μου, θα, θα, θα... Δεν είναι ανάγκη να μιλήσουμε ή να βρεθούμε απλά ο τρόπος σκέψης του λειτουργεί στο background του εγκεφάλου μου. 

Δεν θα αρχίσω τα δακρύβρεχτα του στύλ είναι πάντα εκεί, μόνο αυτόν εμπιστεύομαι και λοιπές παπαριές. Άσε που αν τύχει και διαβάσει την συγκεκριμένη ανάρτηση θα με κράξει άσχημα. 

Απλά γράφω ότι σκέφτομαι...

Διαβάζω πάλι όσα γράφω παραπάνω και ΘΕΕ ΜΟΥ πόσο gay φαίνονται.

Σαν ερωτική εξομολόγηση...

Έχω να φάω απίστευτο κράξιμο!

Κάτι τέτοια λέω και άντε μετά να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας...